Wspólnota Neokatechumenatu - Rzymskokatolicka Parafia św. Wojciecha w Mrągowie

Czym jest Neokatechumenat?

Historia powstania Drogi Neokatechumenalnej sięga roku 1964, kiedy to Kiko Arguello i Carmen Hermandez pojawili się w slumsach na przedmieściach Madrytu. Właśnie tam, pośród ludzi żyjących w skrajnym ubóstwie, rozpoczęli głoszenie Ewangelii. Z tego przepowiadania zrodziła się żywa wiara i powstały pierwsze wspólnoty. Życie członków Drogi opiera się na trzech filarach: Słowo – Liturgia – Wspólnota; czyli na tym, co dla chrześcijan od początku było najważniejsze. Dzięki temu każdy z będących na Drodze Neokatechumenalnej może przeżywać wiarę w sposób świadomy i dojrzały, a przez to odkryć głębię i bogactwo sakramentu chrztu świętego. Z biegiem czasu powstawały wspólnoty na wszystkich kontynentach. Papież Jan Paweł II uznał Neokatechumenat jako „itinerarium formacji katolickiej ważnej dla dzisiejszego społeczeństwa”.

Droga neokatechumenalna jako owoc Soboru Watykańskiego II narodziła się w Madrycie w 1964 roku. Do Polski zawitała w 1975 roku, dzięki O. Alfredowi Cholewińskiemu – jezuicie, który ten charyzmat Kościoła Katolickiego poznał studiując w Rzymie. W naszej parafii droga neokatechumenalna istnieje od 1992 roku. Są trzy wspólnoty. Każda wspólnota spotyka się 2 razy w tygodniu: na celebracje Słowa Bożego i Eucharystii. Droga neokatechumenalna ma nam pomóc w świetle słyszanego Słowa Bożego, nawracać się, poznać swoją rzeczywistość grzechu i na nowo, etapami, odkrywać swój chrzest, aby dojść do wiary dojrzałej tj. akceptować swoją historię zbawienia, rezygnując ze swojej koncepcji życia, a w pełni przyjmując Plan Boży. Droga neokatechumenalna jest również narzędziem wtajemniczenia chrześcijańskiego dorosłych, którzy przygotowują się do przyjęcia Chrztu. Małe wspólnoty złożone są z osób w różnym wieku i zróżnicowanych społecznie. Wspólnota opiera swoje życie chrześcijańskie na Trójnogu: Słowie, Liturgii i Wspólnocie. Droga neokatechumenalna prowadzi do radykalnego nawrócenia, autentyzmu w wyznawaniu wiary (nie osądzanie, opieranie się złemu, przebaczanie, miłość do nieprzyjaciela). Przyjmuje to jako darmowy dar od Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego. Rodzice są również kształtowani w przekazywaniu wiary swoim dzieciom. Centrum i źródłem życia chrześcijańskiego jest Misterium Paschalne, sprawowane i przeżywane w nadzwyczajny sposób podczas Świętego Triduum Paschalnego, którego wspaniały blask opromienia światłem cały Rok Liturgiczny.

W naszej parafii

Droga Neokatechumenalna realizowana jest w parafii. Dzięki pasterskiej trosce kapłana (jest nim proboszcz danej parafii) rozwija się dojrzałe poczucie przynależności do Kościoła. Wyraża się to w relacji głębokiej komunii i współpracy z wszystkimi wiernymi. Dzięki łasce Ducha Świętego, także nasza parafia posiada swoją wspólnotę neokatechumenalną. Zawiązała się ona po cyklu katechez głoszonych w naszej parafii. Wspólnocie przewodniczy Ks. Proboszcz, spotkania mają miejsce dwa razy w tygodniu. We wtorkowe wieczory odbywa się Liturgia Słowa, czyli rozważanie Pisma Świętego. Każda taka liturgia ma swój temat wiodący i ukazuje go przy pomocy czterech czytań ( dwa ze Starego i dwa z Nowego Testamentu). Drugie spotkanie to Msza Święta sprawowana w sobotę wieczorem. Zarówno Eucharystia jak i Liturgia Słowa są poprzedzone starannym przygotowaniem przeprowadzonym przez członków wspólnoty.
Droga Neokatechumenalna poprzez świadectwo autentycznej miłości do Boga i bliźniego, wnosi w życie wiernych, rodzin, parafii radykalizm i nadzwyczajny zapał misyjny. Bracia i siostry będący na drodze rozwijają swoją wiedzę na temat wszystkiego, co przejawia się w kulturze chrześcijańskiej. Neokatechumeni w nieustannym dążeniu do świętości pragną gorliwie i w posłuszeństwie wobec Kościoła głosić Słowo Boże, potrafiące przeniknąć wszelkie bariery i trudności, jakie świat stawia przed każdym człowiekiem.
Piękno Drogi Neokatechumenalnej przejawia się w jej prostocie oraz przepełnionej miłością Mocy Bożej, którą człowiek jest w stanie osiągnąć dzięki Jezusowi Chrystusowi. Pokora wobec siebie i innych ludzi, a także powstrzymywanie się od oceny drugiego człowieka to jedne z najistotniejszych postaw, dzięki którym wspólnota może istnieć w parafii.